Η πρασινοσκουφίτσα και ο λύκος

Να που το παραμύθι μπορεί να ζωντανέψει. Μπορεί να γίνει και εφιάλτης ακόμα.

Ο κακός λύκος, βάλθηκε λοιπόν να καταβροχθίσει την πρασινοσκουφίτσα. Διότι μόνο με την αχόρταγη μανία του λύκου του παραμυθιού μπορεί να συγκριθεί η διαχρονική εμμονή του Προέδρου του ΔΗΣΥ κ. Νίκου Αναστασιάδη κατά των Οικολόγων.

Δέκα χρόνια τώρα προσπαθεί να εξαφανίσει την έκφραση της Πολιτικής Οικολογίας στην Κύπρο. Είναι ο κύριος φορέας των προτάσεων για κατάργηση της απλής αναλογικής στις δημοτικές / κοινοτικές εκλογές (2001), των κινήσεων για αύξηση του ορίου εισδοχής στη Βουλή των Αντιπροσώπων (2003 και ξανά 2005) και της μείωσης της κρατικής χορηγίας προς τα μικρότερα κόμματα. Αντιστάθηκε στη συμμετοχή των μονοεδρικών κομμάτων στη σύσκεψη των αρχηγών των κομμάτων στη Βουλή και στην παρουσία τους με δικαίωμα ψήφου στις κοινοβουλευτικές επιτροπές.

Εκφράζει μια άποψη βαθειά αντιδημοκρατική. Ο πυλώνας της αστικής φιλελεύθερης δημοκρατίας, όπως εκφράστηκε με την κλασσική ρήση του Ρουσσώ «διαφωνώ με αυτά που λες, αλλά θα αγωνιστώ μέχρι θανάτου για να έχεις το δικαίωμα να τα λες», μετατρέπεται από τον κ. Αναστασιάδη σε «διαφωνώ με όσα λες, γι’ αυτό και σε καταβροχθίζω».

Άλλωστε ο κ. Αναστασιάδης, έχει εκφράσει δημόσια πολλές φορές την άποψη του για το Κίνημα Οικολόγων Περιβαλλοντιστών. Θεωρεί τους Οικολόγους ως σύνολο με ανύπαρκτη πολιτική ιδεολογία και ότι λειτουργούν ως δοχείο της διαμαρτυρίας των πολιτών. Δημόσια αποκαλεί τους Οικολόγους «κόμμα διαμαρτυρόμενων».

Δικαίωμα του κ. Αναστασιάδη να διαφωνεί μαζί μας. Άλλωστε διαφωνούμε, και εμείς, σε τόσα μαζί του. Από το υδατικό μέχρι το Κυπριακό. Και από την ευημερία των ζώων, μέχρι την παγκοσμιοποίηση. Είναι όμως δικαίωμα του να προσπαθεί – 10 χρόνια τώρα – να μας εξαφανίσει;

Δεν ισχυρίζομαι ότι η έξωση των Οικολόγων από το Εθνικό Συμβούλιο αποτελεί μέγα πλήγμα για τη διαχείριση του Κυπριακού. Δεν θα σωθεί (ούτε και θα χαθεί) η Κύπρος από τη συμμετοχή (ή όχι) των Οικολόγων στο Εθνικό Συμβούλιο. Γι’ αυτό ίσως και δεν μπορεί να πείσει κανέναν ο κ. Αναστασιάδης όταν με μια πρόταση όπου το κύριο μέρος στοχεύει στην έξωση των Οικολόγων από το Εθνικό Συμβούλιο, επιδιώκει – λέει – τον «εκσυγχρονισμό» και την αναβάθμιση του θεσμού.

Ένα είναι το σίγουρο. Εάν γίνει αποδεκτή η πρόταση Αναστασιάδη θα είναι η πρώτη φορά στην ιστορία του θεσμού, που κόμμα που μετέχει στη Βουλή των Αντιπροσώπων, δεν θα δικαιούται να συμμετέχει πλήρως στο Εθνικό Συμβούλιο. Η προσπάθεια – από τον Μακάριο μέχρι τον Κληρίδη – ήταν μάλλον να διευρυνθεί το Εθνικό Συμβούλιο με συμμετοχή και κομμάτων που δεν συμμετείχαν στη Βουλή. Όταν το 1993 ο Γ. Βασιλείου εισηγήθηκε το 5%, το εκλογικό μέτρο για εισδοχή στη Βουλή ήταν στο 8%. Ήταν δηλαδή μια προσπάθεια διεύρυνσης της συμμετοχής κομμάτων που δεν βρίσκονται στη Βουλή. Το ίδιο έπραξε ο Γλαύκος Κληρίδης όταν ζήτησε τη συμμετοχή των Φιλελεύθερων και των Νέων Οριζόντων (πριν την είσοδο τους στη Βουλή των Αντιπροσώπων). Ακόμα και ο ΔΗΣΥ, μέχρι τον Μάιο του 2006 (παρά την αποχώρηση του από το Εθνικό Συμβούλιο) δεν έθεσε τότε το όριο του 5%, εν αναμονή προφανώς των αποτελεσμάτων των βουλευτικών εκλογών του 2006.

Εκ των υστέρων, και έχοντας υποχρεωθεί να επιστρέψει στο Εθνικό Συμβούλιο, επιχειρεί να αξιοποιήσει την πολιτική του ήττα. Είναι προφανές το τέχνασμα. Προσπαθεί να σπείρει δαιμόνια μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων που συνεργάστηκαν στο δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών. Αναμένει ότι θα ενεργοποιηθούν τα κομματικά αντανακλαστικά των μεγαλύτερων κομμάτων (σίγουρα του ΑΚΕΛ ίσως και του ΔΗΚΟ). Ίσως και κάποιοι εξ’ αυτών των κομμάτων να τον ενθάρρυναν κιόλας, ως ένα πρώτο βήμα προς την κατεύθυνση του οριστικού αποκλεισμού των «μικρών» από το κομματικό σκηνικό.

Το ερώτημα δεν είναι αν και γιατί ο λύκος, ορέγεται την πρασινοσκουφίτσα. Δέκα χρόνια διαφορετικής αντίληψης, πρακτικής, ήθους και πολιτικής πρότασης δίνουν την απάντηση. Το ερώτημα είναι τι θα κάνει ο καλός κυνηγός. Θα σκοτώσει το λύκο ή την πρασινοσκουφίτσα, τελικά.

Γιώργος Περδίκης
Βουλευτής και Γενικός Γραμματέας
Κίνημα Οικολόγων Περιβαλλοντιστών