Καθαρό νερό

Ο κ. Ανδρέας Γ. Αντωνιάδης με επιστολή του στον Φιλελεύθερο με αποκαλεί «ο αλόγιστος Πράσινος» και μου θέτει την ερώτηση: «Ήταν αλόγιστη η κατασκευή το 2000 του τρίτου εργοστασίου αφαλάτωσης;». Απαντώ απερίφραστα πως ήταν μια αλόγιστη και αδικαιολόγητη πράξη γι’ αυτό και τα τότε κόμματα στη Βουλή (ΑΚΕΛ, ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ και πολλοί βουλευτές του ΔΗΣΥ) καταψήφισαν τη σχετική πρόνοια στους προϋπολογισμούς.
Για μας τους Οικολόγους ήταν αλόγιστη πράξη γιατί θα ήταν το τρίτο εργοστάσιο αφαλάτωσης μέσα σε τέσσερα χρόνια, πριν δηλαδή αξιολογηθούν οι εμπειρίες από τα δύο προηγούμενα. Τρία χρόνια μετά, όταν είχαμε πολυομβρία, το νερό των ποταμών έρρεε στη θάλασσα και αγοράζαμε – αναγκαστικά – σε ψηλή τιμή νερό από το εργοστάσιο αφαλάτωσης της Δεκέλειας (η κυβέρνηση αγόραζε, οι πολίτες πλήρωναν). Η γενική ελέγκτρια σημείωσε την σπατάλη και εισηγήθηκε καταγγελία του συμβολαίου. Πέρασαν 12 μήνες για να γίνει. Χάθηκε χρόνος, νερό και πολύτιμοι πόροι. Τι θα γινόταν αν βρισκόταν σε λειτουργία ακόμα ένα αφαλατικό εργοστάσιο;
Σ’ αυτά ας προστεθούν οι πολύ σοβαρές πληροφορίες που είχε υπόψη της τότε η Βουλή για μίζες και προμήθειες πολιτικών προσώπων με στόχο την προώθηση των αφαλατικών εργοστασίων.
Επίσης για εμάς είναι αλόγιστη πράξη (δηλαδή χωρίς λογική) να αφαλατώνουμε τη θάλασσα και την ίδια ώρα να παραχωρούνται άδειες για γήπεδα γκολφ. Την ίδια ώρα που αφαλατώνεται η θάλασσα – με το γνωστό ενεργειακό και περιβαλλοντικό κόστος – να αναπτύσσονται υδροφόρες καλλιέργειες (π.χ. πατάτες, κολοκάσι), να μην προχωρούν τα αποχετευτικά, να μην αξιοποιείται το νερό τους (10.000 κ.μ. νερό κάθε μέρα έριχνε στη θάλασσα το αποχετευτικό Λεμεσού), να αφήνονται τα υπόγεια νερά να μολύνονται από τα χοιρολύματα, να μην μειώνονται οι βαριές απώλειες από τα δίκτυα, να μην έχουμε ενιαία διαχείριση υδάτων (ο φορέας) κλπ κλπ.
Η αφαλάτωση δεν είναι αλόγιστη πράξη. Είναι μια μέθοδος παραγωγής νερού με πολλές εφαρμογές. Όμως στην Κύπρο – όπως πολλά άλλα – γίνεται αλόγιστα. Ένα είναι το σίγουρο. Το νερό στην Κύπρο γίνεται θολό όχι γιατί θέλουν να ψαρεύουν σ’ αυτό ψήφους οι Οικολόγοι (αλλοίμονο, πόσους ψήφους;) ή τα άλλα κόμματα, αλλά γιατί δεν υπάρχει ένας καθαρός σχεδιασμός, με καθαρούς στόχους και καθαρές διαδικασίες.