Ιδού οι ευθύνες

Οι πρώτες ακροάσεις ενώπιον της μονομελούς διερευνητικής επιτροπής αποδεικνύουν τις βαριές πολιτικές ευθύνες σε ανώτατο επίπεδο (δηλαδή τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας). 

Οι καταθέσεις όλων των μέχρι τώρα «μαρτύρων» συγκλίνουν προς το λόφο του Προεδρικού και δείχνουν κατευθείαν τον ανώτατο άρχοντα. Χωρίς απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου, χωρίς διαβούλευση με τους πολιτικούς αρχηγούς, χωρίς να λάβει υπόψη του τις απόψεις των στρατιωτικών (ή τεχνοκρατών), ο πρόεδρος έπαιρνε αποφάσεις και εφάρμοζε το «αποφασίζαμεν και διατάζομεν». Τώρα κρύβεται πίσω από τις ευθύνες των στρατιωτικών (που βεβαίως υπάρχουν) και αναζητά αθωωτικά προσχήματα. Η πρόταξη της ευθύνης για την ορθή φύλαξη – όσο και αν είναι βάσιμη - δεν μπορεί να διαγράψει τις δικές του πολιτικές ευθύνες.

Διότι είναι γνωστό μεν σε όλους ότι η Κύπρος ήταν υποχρεωμένη να κατάσχει το φορτίο των πυρομαχικών. Αλλά, από την ημέρα της κατάσχεσης μέχρι την έκρηξη πέρασαν είκοσι ολόκληροι μήνες, χρόνος ο οποίος – συνεργόντων και άλλων παραγόντων – συνέτεινε καθοριστικά στη δημιουργία συνθηκών έκρηξης των πυρομαχικών. 

Αποδεικνύεται ότι η καθυστέρηση στο χειρισμό των φορτίων των πυρομαχικών ήταν απόλυτη ευθύνη του ίδιου του Προέδρου της Δημοκρατίας. 

Η καταστροφή του φορτίου αμέσως μετά την κατάσχεση του, ήταν η ενδεδειγμένη λύση, την οποία όμως ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας απέφυγε να εφαρμόσει για να μην κακοφανίσει ημετέρους και υμετέρους (φίλους και εχθρούς). Οι διπλωματικοί χειρισμοί του Προέδρου της Δημοκρατίας, ευθύνονται απόλυτα για την καθυστέρηση στο χειρισμό του φορτίου των πυρομαχικών. 

Κατά την άποψη μου αυτός ο χρόνος και η έλλειψη αποφάσεων για την τύχη των πυρομαχικών ήταν ο κύριος λόγος που οδήγησε στην αλλοίωση της πυρίτιδας και στην μετατροπή της σε εκρηκτικό μίγμα. Εάν για παράδειγμα αποφάσιζε από την αρχή ότι θα κρατούσαμε το φορτίο για 3 χρόνια (ας πούμε) και αυτή ήταν η απόφαση βάση της οποίας οι στρατιωτικοί θα χειρίζονταν τη φύλαξη του φορτίου τότε ίσως τα πράγματα να ήταν αλλιώς. Αυτοί – κακώς – ανέμεναν το προεδρικό να πάρει αποφάσεις και πάνω στην αναμονή δεν έκαναν τίποτα (ως συνήθως). Ο άλλος αγνοούσε (ή υποτιμούσε) τους κινδύνους και καθυστερούσε εσκεμμένα απασχολούμενος με τα πολιτικά του παιγνίδια και το φορτίο έλιωνε κάτω από τον ήλιο. Γι’ αυτό αποτελεί καθοριστικό τεκμήριο η κατάσταση των πυρομαχικών το Φεβρουάριο του 2011.

Φαίνεται ότι από τότε εντοπίζεται η αποσταθεροποίηση της πυρίτιδας. Δηλαδή – με άλλα λόγια - αποδεικνύεται ότι το κακό είχε ήδη ξεκινήσει από την περίοδο της καθυστέρησης. Ακόμα κι αν άρχιζε η καταστροφή των πυρομαχικών το Φεβρουάριο του 2011, η εργασία αυτή έκρυβε κινδύνους (ίσως και θύματα). Εγώ λέω ότι ένα μεγάλο μέρος των ευθυνών – πολιτικών κυρίως αλλά και ποινικών – αρχίζει με την τοποθέτηση του φορτίου στο Μαρί τον Φεβρουάριο του 2009 και τελειώνει με την απόφαση της διαχείρησης του φορτίου το Φερβουάριο του 2011. Άρα η προσπάθεια ορισμένων να περιορίσουν το πεδίο των ευθυνών στην μετά το Φεβρουάριο περίοδο έχει στόχο να αθωώσει a priori τον Πρόεδρο Χριστόφια.

Ιδού οι ευθύνες σας κύριε Πρόεδρε.